سلامی از روی نا امیدی
نمیدونم کسی این مطلبو مییبینی یا نه. چون کسی دیگه به این وبلاگ سر نمیزنه ولی من مینویسم.
دلم خیلی خیلی برای دوره کاردانی تنگ شده. برای همه بچها. برای بچهای عطار با این که از نزدیک ندیدمشون. برای استاد خوبمون اقای قربانزاده. واسه همه.
انشالا هر جا هستین موفق باشید.